Geri döndüm! İlk postumu 2012 yılında başka bir blogda yayınlamıştım ve bu şeyi çok sevmiştim. Sonrasında saydım 100den fazla post yayınlamışım, süslü cümleler ve kalitesi düşük fotoğraflarla dolu. Bu defa öyle olmucak dedim. Cep telefonu fotoğraflarını yüklemek yoookk! İnsanlara (kendi kendime yazıp okumazsam tabi) kaliteli hizmet sunucam. Hizmet derken?? Her neyse şunu söylemeye çalışıyorum.. Üstteki fotoğraf bugün en sevdiğim yerde (İzmir'deki yuvamda), en sevdiğim zeminde (salondaki beyaz sehpanın üzerinde), en sevdiğim fotoğraf çekme aparatım (cep telefonum) ile çekildi. Ne demişler büyük lokma ye büyük söz söyleme! İstersen de söyle yaa..
Söylemek istediğini söyle!
Yaşamak istediğini yaşa!
Yapmak istediğini yap!
Liste böyle uzar gider. Birşeyler anlatıcaktım ben. Anlatmayı çok sevmem aslında, gerçi dinlemeyi de pek sevmiyorum ama baya dinliyorum. Bi de burda anlatmak güzel oluyor, resimli filan. Azıcık anlatıyorum ozaman hadi..
Hayatımı değiştirdim ben. Daha doğrusu hayatımı yaşadığım konumu, şehrimi değiştirdim. Dedim ki kendi kendime 'Yaşadığım yeri biraz fazla sevmeye başladım. Hayat biraz fazla rahatlaşmaya başladı benim için. Kırmızı alarm!! Haydi herşeyi tepetaklak et, aman rahata aşılırsın mazallah..' Sonra hep çok sevdiğim Antalya'ya taşındım. Ardından da olanlar oldu. Hayatım boyunca İzmir sevdalısı olmamıştım ben şimdi İzmiiiiirrrrrrr diye ağlıyorum. Özlemekten insanların burnunun direği sızlar mıydı? Öyle birşeyler oluyor bende. Çünkü İzmir sevdiklerim, çünkü İzmir ailem, çünkü İzmir anılarım.. Uçaktan inip İzmir'e ayak bastığımda boğazım düğümleniyor, kalbim pır pır birşeyler oluyor ve o andan itibaren dönüşümü asla düşünmemeyi, durmaksızın düşünmeye başlıyorum. Nasıl bir işkence anlatamam..
Ve yarın yine dönüyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder